Γιατί δεν πρέπει να αφήνουμε το μωρό να κλαίει;

Αν αφήνουμε το μωρό να κλαίει ,τότε αυτό αργότερα θα δυναμώσει; Θα μάθει να κοιμάται μόνο του τα βράδια; Δεν θα είναι προσκολλημένο στους γονείς; Αυτή η τακτική στη βρεφική ηλικία, ακόμα και επιστημονικά, έχει αποδειχτεί λανθασμένη.

Τι να κάνουμε όταν ένα μωρό κλαίει και γιατί

Έχει αποδειχθεί πως η άμεση κάλυψη των αναγκών και η σταδιακή επαναφορά των βρεφών σε μια ήρεμη κατάσταση συμβάλλει: 1)στην ανάπτυξη της αίσθησης συναισθηματικής ασφάλειας 2)στην αυτορρύθμιση/αυτοπειθαρχία και στην ανεξαρτησία αργότερα στην παιδική ηλικία

Η νευροφυσιολογία των μωρών

Τα μωρά είναι βιολογικά προγραμματισμένα να κάνουν σύντομους ύπνους, έτσι ώστε να περνούν μεγάλο ποσοστό της ημέρας στον ύπνο REM, που συμβάλλει στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Είναι σημαντικό ,κάθε φορά που ξυπνάνε κλαίγοντας, να επιστρέφουν ξανά στον ύπνο τους όντας σε μια ήρεμη κατάσταση. Όταν δεν ανταπεξέρχεται κανείς στο κλάμα του, το μωρό σταματάει μετά από ένα διάστημα, όχι όμως επειδή κατάφερε να ηρεμήσει μόνο του. Σταματά γιατί μπήκε σε μια λειτουργία του παρασυμπαθητικού συστήματος που λέγεται μηχανισμός παγώματος (freeze mode).

Μηχανισμός παγώματος

Μπροστά σε μια απειλή ένας ενήλικας μπορεί να μπει σε λειτουργία μάχης ή φυγής, δηλαδή να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο ή να απομακρυνθεί από αυτόν. Τα μωρά όμως «παγώνουν» από το σοκ και το άγχος γιατί δεν μπορούν ούτε να τρέξουν ούτε να παλέψουν. Δεν έχει σημασία η δική μας άποψη για το τι είναι λογικό να δημιουργήσει στρες στο βρέφος ή στο παιδί. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο μια κατάσταση καταγράφεται στο νευρικό σύστημα του παιδιού. Ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί να παραμείνει για ένα μικρό διάστημα αλλά και επ’ αόριστον στον μηχανισμό παγώματος, αποδυναμώνοντας έτσι το πνευμονογαστρικό νεύρο ή vagus nerve.

Διάβασε εδώ σε τι συνεπάγεται ένα αδύναμο πνευμονογαστρικό νεύρο.

Για περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος μπορείς να ακούσεις εδώ στα αγγλικά την Irene Lyon, ειδική νευρολόγο.